फुलाफुलांनी भरल्या वेली आंबेराई मोहरली
आभाळाचे निळेनिळेपण कुहूकुहू कोकिळा करी
आनंदीआनंद गड्यांनो वसंत आला घरोघरी
ग्रीष्म पातला सूर्य़ तारला ऊन कडक जिकडे तिकडे
खूप तापते जमीन तिजवर जागोजागी पडती तडे
गुपचिप झाली सर्व पाखरे - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
वारे सुटले मेघ उसळले गडगडती ते आभाळी
वीज कडकडे लखलख करुनी सरसरसर वर्षा आली
सुटे मातीचा वास चहूकडे हिरवेहिरवेगार दिसे
कागदहोड्या सोडायाची तळ्यांत आता मौज असे.
शरद येई अन मेघ पळाले गुबगुबीत जणू पळती ससे
कुरणे हिरवीगार चहुंकडे, हिरवे हिरवे मळे तसे.(?)
हिरवी झाडे, हिरवी शेते, तुडुंब भरले तळे निळे.(?)
चांदण्यात वाटे बागडावे (?) - - - - - - - - - -
हेमंताचे दिवस पातले भरे हुडहुडी अंगात
शेतक-याची गोफण फिरते गरगर भरल्या शेतांत
हवेहवेसे ऊन वाटते, (?) - - - - - - - - - -
शेकोटीच्या भवती रात्री गप्पांना भरती येते
उदासवाणा शिशीर ऋतु ये पाने पिवळी पडतात
सोसाट्याच्या वाऱ्यासंगे झर झर झर झर झरतात.
झडून पाने झाडे सगळी केविलवाणी दिसतात
दिसे तयांच्या बुंध्यापाशी पिकल्या पानांची रास
सहा ऋतूंचे चक्र फिरतसे शिशीर ऋतुही जाईल हा
वसंत सांगे हळूच मीही येतो मागोमाग पहा
(?) suggested by Jyoti Vasagadekar Manohar
सहा ऋतू
ReplyDeleteझुळझुळ वारे वाहु लागले,
लाल पालवी तरूंवरी.
फळाफुलांनी लवल्या वेली,
आंबेराई मोहरली.
आभाळाचे निळेनिळेपण,
कुहू कुहू कोकीळा करी.
आनंदी आनंद गड्यांनो
वसंत आला घरोघरी !
ग्रीष्मपातला, सूर्य तापला,
ऊन कडक जिकडे तिकडे.
खूप तापते जमीन, तिजवर
जागोजागी पडती तडे.
वारे सुटले, मेघ उसळले,
गडगडती ते आभाळी !
वीज कडकडे लखलख करूनी,
सर सर सर वर्षा आली.
सुटे मातीचा वास चहुंकडे,
कागद-होड्या सोडायाची
पावसात किती मौज असे !
शरद येई, अन् मेघ पळाले
गुबगुबीत जणु पळति ससे !
कुरणे हिरवीगार चहुंकडे,
हिरवे हिरवे मळे तसे.
हिरवी झाडे, हिरवी शेते,
तुडुंब भरले तळे निळे.
चांदण्यात अन बागडण्याची
हौस सारखी मनी उसळे
हेमंताचे दिवस पातले,
भरे हुडहुडी अंगात.
शेतकऱ्याची गोफण फिरते
गरगर भरल्या शेतात.
हवेहवेसे ऊन वाटते,
अंगणात आजी बसते
शेकोटीच्या भवती रात्री
गप्पांना भरती येते !
उदासवाणा शिशिर ऋतू ये,
पाने पिवळी पडतात.
सोसाट्याच्या वाऱ्यासंगे
झर झर झर झर गळतात
झडून पाने झाडे सगळी
केविलवाणी दिसतात.
सहा ऋतूंचे चाक फिरतसे,
शिशिर ऋतूही जाईल हां
वसंत सांगे ‘मीही येतो
हळूच मागोमाग पाहा !
ही कविता आम्हाला इयत्ता पाचवीला बालभारती मध्ये होती
ReplyDelete❤️
सहा ऋतू
झुळझुळ वारे वाहु लागले,
लाल पालवी तरूंवरी.
फळाफुलांनी लवल्या वेली,
आंबेराई मोहरली.
आभाळाचे निळेनिळेपण,
कुहू कुहू कोकीळा करी.
वसंत आला घरोघरी !
ग्रीष्म पातला, सूर्य तापला,
ऊन कडक जिकडे तिकडे.
खूप तापते जमीन, तिजवर
जागोजागी पडती तडे.
गरम झळयांच्या ऐन दुपारी
छाया शोधती गुरे पाखरे
उन्हात खेळू नका बरे !
वारे सुटले, मेघ उसळले,
गडगडती ते आभाळी !
वीज कडकडे लखलख करूनी,
सर सर सर वर्षा आली.
सुटे मातीचा वास चहुंकडे,
कागद-होड्या सोडायाची
पावसात किती मौज असे !
शरद येई, अन् मेघ पळाले
गुबगुबीत जणु पळति ससे !
कुरणे हिरवीगार चहुंकडे,
हिरवे हिरवे मळे तसे.
हिरवी झाडे, हिरवी शेते,
तुडुंब भरले तळे निळे.
चांदण्यात अन बागडण्याची
हौस सारखी मनी उसळे
हेमंताचे दिवस पातले,
भरे हुडहुडी अंगात.
शेतकऱ्याची गोफण फिरते
गरगर भरल्या शेतात.
हवेहवेसे ऊन वाटते,
अंगणात आजी बसते
शेकोटीच्या भवती रात्री
गप्पांना भरती येते !
उदासवाणा शिशिर ऋतू ये,
पाने पिवळी पडती
सोसाट्याच्या वाऱ्यासंगे
झर झर झर झर गळती
झडून पाने झाडे सगळी
केविलवाणी दिसतात.
पाचोळा उडतो वाऱ्यात !
सहा ऋतूंचे चाक फिरतसे,
शिशिर ऋतूही जाईल हां
वसंत सांगे ‘मीही येतो
हळूच मागोमाग पाहा !
फार सुंदर कविता आहे! कोणी लिहिली आहे?
ReplyDeleteसहा ऋतू
ReplyDeleteझुळ झुळ वारे वाहू लागले
लाल पालवी तरुवारी
फुल फुलांनी लावल्या वेली
आंबेराई मोहरली
आभाळाचे निळे निलेपण
कुहूकुहू कोकिळा करी
अनंदी आनंद गाडयांनो वसंत आला घरोघरी
ग्रीष्म पातला सूर्य तापला
ऊन कडक जिकडेतिकडे
खूप तापते जमीन तिजवर
जागो जागी पडती तडे
गपचीप झाली सर्व पाखरे
छाये खाली लपती गुरे
गरम झळ्याच्या ऐन दुपारी ऊन्हात खेळू नका बरे
मधली दोन कडवी सोडून
हेमन्ताचे दिवस पातले
भरे हुडहुडी अंगात
शेतकरयाची गोफण फिरते
गरगर भरल्या शेतात
हवेहवेसे ऊन वाटते
अंगणात। आजी बसते
शेकोटीच्या भोवती रात्री
गप्पाना भरती येते
उदासवाणा शिबीर ऋतू ये
पाने पिवळी पडतात
सोसाट्याच्या वाऱ्या संगे
झर झर गळतात
झडून पाने झाडें सारी केविलवाणी दिसतात
दिसें तयाच्या बुंध्यापाशी पिकल्या पानानची रास
उदासवाणा शिबीर ऋतू हा जाईल
वसंत सांगे हळूच मीही येतो मागो माग पाहा
ही माझी खूप आवडती कवीता
पण मधली दोन कडवी बरोबर आठवत नाही
ही कविता कोणी लिहिली आहे? .... छान आहे
ReplyDelete